Aby lekarz mógł jak najwcześniej zdiagnozować chorobę, bardzo przydatna będzie dla niego pomoc rodziców. Powinni oni bacznie obserwować dziecko i przekazywać specjaliście wszelkie spostrzeżenia. Prawdopodobieństwo, że maluch będzie bądź jest już astmatykiem, wzrasta, gdy choruje na alergiczny nieżyt nosa (niemowlę ma sapkę; starszemu dziecku, choć nie jest przeziębione, ciągłe leci z noska i łzawią oczy) oraz, gdy już w pierwszym roku życia wystąpiło u niego atopowe zapalenie skóry (AZS). Od AZS często zaczyna się tzw. marsz alergiczny (uczulenie na jeden alergen przeradza się w alergię na kolejne). który kończy się astmą.
Pierwszym objawem astmy jest zwykle charakterystyczny, nawracający kaszel, który:
1 Pojawia się zwykle nocą lub po wysiłku, na skutek zmiany temperatury powietrza (np. gdy malec wyjdzie na mróz),
2 Sprowokują spaliny samochodowe, zapach lakieru czy farby, dym z papierosów,
3 Nie ustaje nawet po zastosowaniu długotrwałego leczenia antybiotykami,
4 Po zwykłych infekcjach wirusowych utrzymuje się nawet kilka tygodni.
Dziecko z astmą może, jak jego zdrowi rówieśnicy, prowadzić
normalny tryb życia, chodzić do przedszkola, do szkoły, uprawiać sporty. Aktywność fizyczna jest nawet wskazana pod warunkiem, że udało się opanować chorobę i lekarz wyraził zgodę na wysiłek. Jednak zawsze, na wypadek ataku astmy, malec (lub jego opiekun) powinien mieć przy sobie inhalator z lekiem, który powoduje szybkie rozszerzenie oskrzeli.
Dziecko z astmą może trenować: tenis, karate, wioślarstwo, szermierkę, narciarstwo, pływanie, chodzić po górach, jeździć na rowerze, grać w gry zespołowe (być może wyrośnie z niego sportowiec – wielu zawodników zdobywających medale olimpijskie to astmatycy regularnie przyjmujący leki!). Nie powinno jednak biegać na długich dystansach, jeździć konno i nurkować.