Trzustka uczestniczy w trawieniu, wydzielając sok trawienny oraz uwalnia do krwioobiegu insulinę, glukagon i inne hormony.
Cukrzyca jest przewlekłą chorobą spowodowaną całkowitym brakiem lub niedoborem insuliny.
Cukrzycę tzw. II typ cukrzycy (insulino-niezależnej). tego typu charakteryzują stopniowe i niezbyt nasilone objawy. Choroba rozwija się powoli. Podstawą leczenia jest racjonalna dieta i zażywanie doustnych środków przeciwcukrzycowych. Należy prowadzić unormowany tryb życia, dbać o kondycję fizyczną (bez przesilania organizmu!) i zmniejszyć wagę ciała.
Cukrzyca jest chorobą uwarunkowaną genetycznie lub nabytą. Powoduje ją niewystarczające wydzielanie insuliny przez trzustkę bądź też niedostateczna reakcja tkanek na ten hormon. Następstwem są zaburzenia przemiany węglowodanów, tłuszczów i białek oraz liczne naruszenia struktury lub czynności narządów wewnętrznych u chorego.
Cukrzyca jest chorobą społeczną. Występuje głównie w krajach bogatych. Cierpi na nią od 2 do 3% dorosłej części ludzkości.
Najgroźniejsze są powikłania, a przede wszystkim śpiączka cukrzycowa, będąca następstwem głębokich zaburzeń metabolicznych. A ponadto zmiany w naczyniach krwionośnych i nerwach. Uszkodzenia dużych naczyń krwionośnych są bardzo zbliżone do zniekształceń miażdżycowych. Obejmują tętnice wieńcowe, mózgowe oraz żyły i tętnice nóg. Groźnym następstwem choroby naczyniowej nóg może być nawet zgorzel stopy (lub obu) kończąca się zazwyczaj amputacją. Choroba może również doprowadzić do niekorzystnych zmian drobnych naczyń krwionośnych np. w siatkówce oka i nerkach. Nasilenie zmian w siatkówce może być przyczyną upośledzenia wzroku lub też całkowitej ślepoty. Dotyczy to głównie chorych z długotrwale utrzymującą się hiperglikemią (podwyższonym poziomem cukru we krwi). Dlatego tak ważna jest systematyczna kontrola poziomu cukru we krwi.